رفـتـنـت ...

نـبـودنـت ...

نــامـرديـت ...

هـيـچـكدوم نـہ اذيـتــم كـرد

نـہ واســم سوال شد

فـقـط يـہ بـغـض داره خـفـــم مـيـكـنـہ

چـہ جـورے نـگـات كرد كہ مـنـو تـنـهـا گــذاشـتــے ...؟!!

 مي‌گويند يک روزي هست ...

که چرتکـه دست مي‌گيرند و حساب و کتاب مي‌کنند ...
 
و آن روز تـــو بايد تــــاوان آن ‌چه ‌با من کردي را بدهي! فقط نمي‌دانم ...

تاوان دادن آن موقع تـــو  به چه درد من مي‌خورد!؟

 باور تلخ نبودنت... 
تاوان کدامین اشتباه بود؟ 
تو گفتی بمان و من ماندم... 
اکنون که تو رفته ای... 
من در کوچه های تنهایی به انتظار برگشت تو به بی کسی 
خود خیره شده ام... 
و نمیدانم اخر چه خواهد شد... 
میروی و من نگاهت میکنم... 
تعجب نکن که چرا گریه نمیکنم بی تو... 
یک عمر برای گریستن وقت دارم... 
اما برای تماشای تو همین یک لحظه باقیست... 
و شاید همین یک لحظه اجازه زیستن در چشمان تو را داشته باشم 

  حتی اگر حرفی هم نبود

شماره ام را بگیر و فقط بخند

وقتی میخندی

زمان می ایستد 

ودر زیر پوستم انگار پرنده ای 

برای رهایی پرپر میزند  

++ اگر مرده‌ای، بيا و مرا ببر و اگر زنده‌ای هنوز لااقل خطی، خبری، خوابی، خيالی ...بی‌انصاف

 باران که می گیرد به هم می ریزد اعصابم

 در دلم آرزوی آمدنت می میرد،

رفته ای اینک، امّا، آیا بــــــاز می گردی؟!

چه تمنای محالی دارم ....

خنده ام می گیرد!

++ زیر چشم آرزوهایم کبود شده ... سیلی محکمی بود باور بی وفایی اش.

++ راه میروم و شهر زیر پاهایم تمام میشود! تو هیچ کجا نیستی...

++ ای کاش، نبودنت را هم با خودت برده بودی!

نبودنت در من قدم می زند،

من زیر ِ باران!

تو دور میشوی، من خیس!

این دِلبری های ِ بهار است،

نیامده دیوانه می کند،

... کوچه را از تنهایی...!

 تنها نیستم !

با گیسوانم حرف می زنم !

تنها نیستم !

در قاب آینه ،برای نگاهم ترانه می خوانم !

تنها نیستم !

سایه ای دارم

که به هر جان کندنی

دنبال من می آید !!

 یه وقتایی هیشکی نیست بهت بگه قشنگی. وقتی کسیو نداری، توی اون عکس دسته‌جمعی گمی. کسی نیست بگرده بین اون همه کله، تو رو پیدا کنه. تو رو نگاه کنه، بولدت کنه، سوات کنه. بگه چقد فرق داشتی. بگه اون‌موقع هم قشنگ بودی الانم قشنگی. تو هی بگی نه قشنگ نیستم قدم کوتاهه، چشام لوچه، دماغم کجه و اون هی اصرار کنه. بگه چرا چرا تو خری نمی‌فهمی. تو هی بگی کو کجا؟ اونم بگه ایناها ایناها. حواسش باشه امروز یه لباس دیگه تنته، یه کفش دیگه پاته. قشنگا که قشنگن، اونا هیچی. ما که طبق معیارای ملت قشنگ نیستیم، قشنگیمون وابسته‌اس. برای اینکه قشنگ باشی حتمن لازمه کسی باشه که بهت بگه. وقتی می‌گه قشنگ و باور می‌کنی، نگا می‌کنی تو آینه و دوس داری خودتو. با چشم اون داری نگا می‌کنی به خودت. وقتی می‌ره و تنها می‌شی، قشنگیت هم باهاش می‌ره. دوباره‌ یه‌دونه از اون معمولیاشی. دوباره یه عابر پیاده‌ای تو خیابون، یه مسافری تو مترو، یه کارمندی، فقط یه کله‌ای بین اون همه کله تو عکسای دسته‌جمعی. 

 غروب ساعت غمگینی است

نمی‌تواند حتا گلدانی را بیندازد
و غم کمی جابه‌جا شود.

در خانه نشسته‌ام
زانوهایم را در آغوش گرفته‌ام
تا تنهایی‌ام کمتر شود
تنهایی‌ام
کمد پر از لباس
اتاقی که درش قفل نمی‌شود
تنهایی‌ام حلزونی است
که خانه‌اش را با سنگ کُشته‌اند.

 باید باور کنیم
تنهایی
تلخ‌ترین بلای بودن نیست،
چیزهای بدتری هم هست،
روزهای خسته‌ای که در خلوت خانه پیر می‌شوی...
و سال‌هایی
که ثانیه به ثانیه از سر گذشته است.
تازه
تازه پی می‌بریم
که تنهایی
تلخ‌ترین بلای بودن نیست،
چیزهای بدتری هم هست:
دیر آمدن!

دیر آمدن!

گفت این کیه؟

              گفتم منم

گفت تو که اینجایی؟!

                     گفتم دیروز منه

  گفت پس نگو منم      بگو من بودم

 آره راستم می گفت  من دیروز کجا و من امروز کجا

این من با آن من صد من توفیر دارد...

ای من شکستی تا این من,نیم من شد..

میخواهمتــــــــــــــــــــ…

ولــــی…

اما به یاد هم بودن را هر لحظه..

میتوان تکرار کرد…

يه وقتايي که دلت گرفته ؛

بغض داري ،

آروم نيستي !

دلت براش تنگ شده ....

حوصله ي هيچكسو  نداري !

به ياد لحظه اي بيفت که :

اون همه ي بي قـراري هاي تو رو ديد؛

اما ....

چشمـاشو بست و رفت ... !!!

تا حالا شده

ساعت ها زير دوش به كاشي هاي حموم خيره ميشي

غداتو سرد مي خوري

صبحانه رو شام ، ناهار و نصف شب

لباسات ديگه به تنت نمياد

همه چي رو قيچي مي زني
ساعت ها به يك آهنگ تكراري گوش مي كني و هيچ وقت

اونو حفظ نميشي

اين قدر علامت سوالاي تو فكرتو ميشمري

تا آخرش روبالش خيست خوابت ببره

تنهايي از تو آدمي ميسازه

كه ديگه شبيه آدم نيست

تنهايي

پیشانی ام سینه ات را میخواهــــــــــــــد

و چشمانم"""


خیس کردن پیراهنت را..!


عجب دل پر توقعی دارم من!!

 سلام دوستای نازنینم...این چند وقت همش پست های غم ودردناک تو وبم گذاشتم

ولی این پستم به خاطریکی از دوستام که خیلی برام ارزش داره و خیلی نگرانم بوده

ونمیتونم درخواستش رو رد کنم..یکم شاد تره..(کامل بخونین)

از تو به آسمانها رسیدم ، شدم خورشید و بر روی دنیا تابیدم !

از تو به دریاها رسیدم ، مثل یک موج خروشان در آغوش ساحل قلبت خوابیدم!

از تو به عشق رسیدم ، عاشق شدم و راز عشق را فهمیدم !

از تو به همه چیز رسیدم ، شدم همدلی برایت و همه درد دل هایت را شنیدم!

از تو به فرداها رسیدم ، خوشبختی را در کنار تو بر روی صفحه دفتر عشق کشیدم!

از تو به رویاها رسیدم ، در خیالم به حقیقت رسیدم ، تو را لمس کردم و طعم عشق را با تو چشیدم!

روزها میگذرد ، لحظه به لحظه با تو شیرین است ، زندگی ام با تو همین است که من رسیده ام به جایی که دلم نمیخواد هیچگاه ترک کنم این دنیای عاشقانه را!

رها کردی مرا از تنهایی آنگاه که نسیم عشقت گرد و غبارها را از دلم برد، آنگاه که امواج پر از عشقت غمها را از دلم شست ، شدم عاشق و نشستم در دلت ، هنوز به یاد دارم معجزه آن چشمهایت ...!

 منتظر لحظه ای هستم که دستانت را بگیرم

 

 

در چشمانت خیره شوم...دوستت دارم را بر لبانم جاری کنم

 

منتظر لحظه ای هستم که در کنارت بنشینم

 

سر رو شونه هایت بگذارم....

 

از عشق تو.....از داشتن تو...اشک شوق ریزم

 

منتظر لحظه ی مقدس که تو را در آغوش بگیرم

 

بوسه ای از سر عشق به تو تقدیم کنم

 

وبا تمام وجود قلبم وعشقم را به تو هدیه کنم

 

اری من تورا دوست دارم

 

وعاشقانه تو را می ستایم

 ‫امروز پر از بوی بارانم

 خسته شدم می خواهم در آغوش گرمت آرام گیرم.خسته شدم بس که از سرما لرزیدم...
بس که این کوره راه ترس آور زندگی را هراسان پیمودم زخم پاهایم به من میخندد...
خسته شدم بس که تنها دویدم...
اشک گونه هایم را پاک کن و بر پیشانیم بوسه بزن...
می خواهم با تو گریه کنم ...
خسته شدم بس که...
تنها گریه کردم...
می خواهم دستهایم را به گردنت بیاویزم و شانه هایت را ببوسم...
خسته شدم بس که تنها ایستادمش

 ‫دلتنگم ... نه برای کسی ... از بی کسی!!!
خسته ام ... نه از تکاپو ... از در به دری !!!
نه دوستی ... نه یادی ... نه خاطره شیرینی !!!
تنهایم ...تنهاتر از آن سنگ کنار جاده !!!
اما مشتاقم ... مشتاق دیدار آن کس که صادقانه یادم کند...‬

====================================================================

MMNNNMMMMMMMNMMMMMMMMNNNMMNNNNNMMNNNNMMNNNNNMMNNNMMNNNNNNMM NMMNNNNMMMMMMMMMMMMMMNNNNNMMNNNMMNNNNMMNNNNNNNMMNNMMNNNNNNMM NMMNNNNNMMMMMMMMMMMMNNNNNNNMMNMMNNNNNMMNNNNNNNMMNNMMNNNNNNMM NMMNNNNNNNNMMMMMMMMNNNNNNNNNNMMMNNNNNNNMMNNNNNMMNNNNMMNNNNMMN NMMNNNNNNNNNNNMMMMNNNNNNNNNNNNMMMNNNNNNNNNMMMMMNNNNNNNNMMMMNNS

 =============================================================================

حروف بالا رو کامل انتخابشون کنید

بعدCTRL+Fرو بزنید

بعد حرفM  را تایپ کنید و

ENTER

  خدایا به خاطر تمام چیزایی که دادی، ندادی، دادی پس گرفتی،

 ندادی بعدا میخوای بدی، دادی بعدا میخوای پس بگیری، 

 ندادی میگی دادی، اصلا نمیخوای بدی،

 نمیدی هی میگی میدم

 شکـــــــــــــــر

تا توانی رفع غم از چهره غمناک کن / در جهان گریاندن آسان است اشکی پاک کن

 بچه بودیم از آسمون بارون میومد

بزرگ شده ایم از چشمامون می یاد!!

بچه بودیم همه چشمای خیسمون رو میدیدن
بزرگ شدیم هیچکی نمیبینه
بچه بودیم تو جمع گریه می کردیم
بزرگ شدیم تو خلوت
بچه بودیم راحت دلمون نمی شکست
بزرگ شدیم خیلی آسون دلمون می شکنه
بچه بودیم اگه دلمون می شکست با یه آبنبات دلمونو بدست می آوردن
بزرگ که شدیم وقتی دلمون رو شکستن با هیچ چیز دیگه نمیشه درستش کرد فقط جای شکستگیش روی دل میمونه با هیچ آبنباتی درست نمیشه
بچه بودیم همه رو ۱۰ تا دوست داشتیم
بزرگ که شدیم بعضیها رو هیچی بعضیهارو کم و بعضیها رو بی نهایت دوست داریم
بچه که بودیم قضاوت نمی کردیم و همه یکسان بودن
بزرگ که شدیم قضاوتهاي درستو غلط باعث شد که اندازه دوست داشتنمون تغییر کنه
کاش هنوزم همه رو به اندازه همون۱۰ تای بچگی دوست داشتیم
بچه که بودیم اگه با کسی دعوا میکردیم ۱ ساعت بعد از یادمون میرفت
بزرگ که شدیم گاهی دعواهامون سالها تو یادمون مونده و آشتی نمی کنیم
بچه که بودیم حتی فکر شکستن دل کسی رو هم نمیکردیم
بزرگ که شدیم خیلی راحت دلها رو میشکنیمو از کنارش رد میشیم
بچه که بودیم گاهی با یه تیکه نخ سرگرم می شدیم
بزرگ كه شدیم حتی ۱۰۰ تا کلاف نخم سرگرممون نمیکنه
بچه که بودیم انسانها رو به خاطر انسان بودنشون میخواستیم ونه پول و…
بزرگ شدیم به همه چیز نگاه میکنیم بجز انسان بودن
بچه که بودیم بزرگترین آرزومون داشتن کوچکترین چیز بود
بزرگ که شدیم کوچکترین آرزومون داشتن بزرگترین چیزه
بچه که بودیم آرزومون بزرگ شدن بود
بزرگ که شدیم حسرت برگشتن به بچگی رو داریم
بچه که بودیم تو بازیهامون همش ادای بزرگ ترها رو در می آوردیم
بزرگ که شدیم همش تو خیالمون بر میگردیم به بچگی
بچه که بودیم دل درد ها را به هزار ناله می گفتیم همه می فهمیدند
بزرگ شده ایم درد دل را به صد زبان به کسی می گوییم …هیچ کس نمی فهمد
بچه که بودیم بچه بودیم
بزرگ که شدیم ، بزرگ که نشدیم هیچ ، دیگه همون بچه هم نیستیم
کوچک که بودیم چه دل های بزرگی داشتیم
اکنون که بزرگیم چه دلتنگیم . . .

 زندگی تکه کاهی است که کوهش کردیم

زندگی کوه بزرگی است که کاهش کردیم

زندگی نیست به جز نم نم باران بهار

زندگی نیست به جز دیدن یار

زندگی نیست به جز عشق٬ به جز حرف محبت به کسی

ورنه هر خار و خسی زندگی کرده بسی

زندگی تجربه تلخ فراوان دارد

دو سه تا کوچه و پس کوچه و اندازه یک عمر بیابان دارد